ریشه واژه گُربه

۶ مهر ۱۳۹۲

واژه های گَر و بغ در لغت اوستایی به ترتیب به معنی فرو بردن و سهم و تکه می باشند. لذا در مجموع نام گُربه به معنی فرو برنده تکه و سهم است. شکل پهلوی نام گُربه، گُربک است. از همین ریشه گَر اوستایی و گُر پهلوی است کلمه فارسی قورت دادن (گُر-ایتی دادن) یعنی عمل فرو بردن غذا در گلو که فرهنگنامه های فارسی به خطا ترکی گمان شده است. عمل فرو بردن غذا در گلو در ترکی یوتماک (اوتماق) است.

کهد khadدر سانسکریت نیز به معنی پاره کردن و بلعیدن و کت در کُردی (گربه و پاره کننده) با واژه کات (گربه) و بریدن در زبانهای اروپایی مربوط نشان میدهد.