معنی سانسکریتی نامهای ماگان، مُغ، ملوخا و آراتتا

نظر به کلمات اوستایی و سانسکریتی گا (سرود خواندن)، گایَنَ (سرود دینی خوان)، ما (سنجیدن، اندازه گرفتن) و مایا (افسون) می توان نام سرزمین باستانی ماگان در سمت کرمان، بلوچستان و سیستان را به معنی سرزمین خوانندگان سرودهای دینی سحرانگیز گرفت. جالب است که نام سرزمین باستانی آراتتا در این سمت را نیز به شکل آرَتا می توان همهمه گر و زمزمه گر سرودهای دینی گرفت. از اینجا می توان چنین نتیجه گرفت که نام مُغ در هیآت ماگو و مایائوگو به معنی دانای سرودهای دینی افسونگر بوده است. معهذا در باب نام ماگان (مکران) به عنوان نام باستانی بلوچستان بیشتر محتمل است که آن به معنی محل منسوب به مچه (تمساح) بوده باشد.

اما در سانسکریت نام آراتتا به شکل آرَتتا به معنی نوعی اسب پست و نیز به معنی ترک و شکاف آمده است که این معانی را می توان اشاره به گور خر و خط تیره سرتاسری پشت آن شمرد؛ چون نام ناحیۀ کرمان را به صورت سانسکریتی کهرمَن می توان به معنی ناحیه گور خران گرفت. استرابون میگوید گرمانیان جنگجوی (کرمانیان) برای آرس (بهرام) خَر قربانی می نمودند. آرَ-اَتتا به اوستایی و سانسکریتی معنی سرزمین برج رسا و بلند را می دهد.

ولی اگر واژۀ سانسکریتی آرَته به معنی سرزمین آرام و آسوده بگیریم، در این صورت می توان نام اساطیری هند بزرگ یعنی مها بهاراته را نیز در هیئت مهه-بها-آرَته به معنی سرزمین بزرگ دارای آرامش درخشان گرفت. در اوستا نیز صفت خوب ایرانویج و دیگر کشورهای آفریدۀ اهورا مزدا همانا آرامش بخش بودن آنها ذکر شده است. امّا اگر بهاراته را به معنی مرسوم آن نگهداری شده و پرورده بگیریم در این صورت مهابهاراته به معنی کشور محروسه بزرگ خواهد بود و این با معنی نام بین النهرینی باستانی هند یعنی ملوخا (مه لوکا= سرزمین بزرگ) مطابقت پیدا می کند. نام قدیمی دیگر این سرزمین در مقیاس محدودتر بهاراته وَرشه (کشور محروسه) بوده است.