مطابقت لُرها با مارافی های پارسی (کاسیان)

با توجه به کلمات لری lri و مَرو maru در سانسکریت که هر دو مترادف هم به معنی کوه می باشند، معلوم میشود که مارافی های پارسی باستان همان لُرها هستند. خود نام لُر را هم در کتاب آثار باستانی و تاریخی لُرستان تألیف حمید ایزد پناه به صورت لِر در خود زبان لُری به معنی کوه پر درخت گرفته اند. نام باستانی تر این قوم یعنی کاسی (کاشّو) هم در سانسکریت به صورت کاشثه (کاشتهه) به معانی درخت و قله کوه با این معنی همخوانی دارد.

احتمالاً واژۀ سانسکریتی مَرو ترکیب تلخیص اینها باشد:

मह् mah adj. great, र ra n. splendour

این مفهوم با عظمت کوه اساطیری بودایی مرو همخوانی دارد. در اوستایی مه/مز و رئُوَ معادل همین کلمات سانسکریتی هستند. واژۀ کُردی مَلان (بلندیها) هم از همین ریشه مَرو (مهرَئوَ) به نظر می رسد.

نظر قدیمی ام در این باب این بوده است که کاسی به معنی سومری آن آبجو (شراب) بوده است و مرفی (مارپی) به معنی سانسکریتی آن نوشیدنی شور عشق و واژۀ لُر (لرت، لور) به معنی درد و چکیده شراب بوده است.