مطابقت سرزمین مزنی دَئِوَ و هاماوران با آشّور

نام مزنی به صورت مَئِذن در اوستا به معنی خوشی و شادی مطابق هاماوران روایات ملی (برگرفته از اَمه-وَرَ= شادی و خوشی نیرومند) بوده و آن هم مطابق نام سرزمین و خدای ملی آشور (به معنی شاد و خندان) است که در روایات ملی به صورت ضحّاک (خندان) به یادگار مانده است. اطلاق نام مزنی دئو به مردم مازندران (کاسپیانه) از آن جا بر خاسته است که خشثریتی (سومین فرمانروای ماد، کیکاوس روایات ملی) از پیش اسرحدون از ناحیه کارکاشی (کاشان) به شهر آمل گریخت؛ ولی توانست سپاهیان آشوری به رهبری رئیس رئیسان آشوری شانابوشو را که در آغاز حکومت آشوربانیپال به شهر آمل آمده بودند، شکست دهد و ماد را مستقل سازد. اما در عهد خشثریتی (کیکاوس) دژهای کیشه سو (همدان) و خارخار(دیوان دره) که زیر فرمانروایی بیریسخاردی مادی (مهار کننده با شکوه) قرار داشتند، از آشوریان شکست خورده و تحت تسلط آشوریان باقی ماندند.