ریشۀ واژه های بُت و دیو

ریشۀ واژه های بُت و دیو

با توجه به واژه های فارسی بوزه (تنۀ درخت) واژۀ بُت به معنی تندیس به نظر می رسد.

भूत adj. bhUta being or being like anything

بر این پایه نام دیو در مقام خدای نامطلوب بر گرفته از کلمۀ دِوَ در سنسکریت به معنی تندیس و بُت است.

देव m. deva idol

در کتیبه خشایارشا هم دیو به جای تندیس خدایانی نظیر مردوک است. بر این پایه منظور از دیوان (منسوبین به دیو) و دیویسنان (دیوپرستان) به ویژه مردم امپراطوریهای آشور و بابل بوده اند.

در نوشتهٔ موسوم به دئوه به‌ جای مانده از خشایارشا در پارسه آمده است:

4b- و در بین آن سرزمین‌ها ، سرزمین‌هایی بودند که در گذشته در آنجا دیوان (دئوه) ستایش می‌شدند. پس به خواست اهورا‌مزدا، من مکان‌های عبادت دیوان (دیودان ها) را نابود ساختم و دستور دادم: «دیگر هیچ دیوی نباید ستایش شود». هر جا که دیوان عبادت می‌شدند در آن مکان من اهورا‌مزدا را در زمان مناسب و با مراسمی درخور نیایش نمودم.