اتیمولوژی واژۀ ساغر و نام قوم سکائی ساکاراوکه (ساکارولی)

منابع یونانی و رومی نام سکائیانی که در مقابل یوئه چی بزرگ (تخاران) از ماوراء النهر به سمت افغانستان و دره سند رفتند به صور ساکاراوکه و ساکورالی نوشته اند یعنی قوم منسوب به ساغر/سکوره (جام)، که همان است یونانیان آن را در زبان خود به اسکیث (جام) ترجمه کرده و به عنوان نام عمومی قبایل سکائی (تورانی، دارندگان توتم بزکوهی) از جمله در مورد سکائیان برگ هئومه (دروپیکیان/دربیکان/نیاکان دریها) به کار برده اند. اسکیتان پادشاهی در شمال دریای سیاه می زیسته اند.

خود واژهٔ ساغر (جام) ترکیب سا (شامل و حاوی) و غر (مایع) به نظر می رسد:

सगर adj. sa-gara containing any drink

لذا به نظر می رسد واژهٔ گَرَ/گَر (معرّب به جرّه) نیز که در فرهنگنامه های فارسی به معنی سبو و جام به کار رفته، در اساس به معنی ظرف منسوب به مایعات است.

واژهٔ سایی گراوه پارسی باستان (پیاله سنگی) در سنسکریت به صورت ترکیب سا به معنی حاوی (ظرف) و گراوان (سنگی) است. چینی‌ها نام سکائیان برگ هئومه (دربیکان) را سایی (منسوب به پیاله) و سایی وانگ (دارندگان پیاله) آورده اند. چنانکه گفته شد اسکیث یونانی هم به معنی پیاله است.