اتیمولوژی اَنار

ظاهراَ واژه انار را به شکل کُردی هَنار (از ریشۀ اوستایی هَن= ارج نهادن یا با هم بودن) و نام دیگر آن اَرَز را می توان در اوستایی به صورت اَرِجَ به معنی برخوردار از ارج و ارزش یا مربوط به پیشکشی دینی اشاره به قداست و ارزش این درخت دارای میوۀ درون خوشه ای نزد پارسی های عهد باستان گرفت. ولی از آنجاییکه در اوستا واژۀ هَذَنئپتا (دارای تخمه های با هم) برای انار به کار رفته است. لذا واژۀ انار (هنار) در اصل از هَن اوستایی به معنی با هم بودن گرفته شده و نظیر نام اروپایی آن به معنی درخت میوۀ دارای تخمه های با هم است.