احتمال هندوایرانی بودن نام سیاره های زهره و زحل

نام سیارۀ زُهره در اساس به شکل هندوایرانی سوکره به معنی درخشان و شفاف و زیبا به نظر می رسد. بر این پایه نام سهراب را هم میشود به معنی دارای سیمای درخشان گرفت که با توصیف فردوسی از سهراب همخوانی دارد:

शुक्र adj. zukra (sukra) bright, lucid

शुक्र m. zukra Venus[Planet]

आभा f. AbhA appearance

چو نُه ماه بگذشت بر دُختِ شاه

یکی کودک آمد چو تابنده ماه.

واژۀ ظُهر عربی نیز با واژۀ زُهَر عبری (تابش) پیوند دارد. بنابراین واژۀ زُهره سامی است. ارتباطش با نظیر سنسکریتی اش می تواند در حدّ الهام گیری از آن باشد.

مطابقت سهراب با ببهرُواهنۀ مهابهاراته

نام سهراب را با ببهرُواهنه (دارندۀ اسب سرخ قهوه ای) در مهابهاراته مطابقت داده اند. در این صورت هیئت ‌اصلی سهراب، سهراسب (دارنده اسب سرخ) بوده است. معنی نام ببهرُواهنه از سوی دیگر یادآور نام رخش (سرخ) اسب رستم است که در رابطه با پیدایش سهراب است:

बभ्रु adj. babhru reddish-brown

वाहन n. vAhana horse

نام سیارۀ زحل (ساتورنوس) هم هندوایرانی به نظر می رسد:

सुहल adj. suhala having an excellent plough

ساتورن (به لاتین: ساتورنوس, کارنده) از خدایان بزرگ روم بود که خدای کشاورزی و برداشت محصول به‌شمار می‌آمد.

معنی عربی زحل را سیارۀ دور از دیگران آورده اند.