ماینهرج (مای بهرج)، تبرمایس، خانیجر و جوذمه همان قروه، ماه نشان، بیجار و یاسوکند هستند

منابع جغرافیایی کهن از شهر ماینهرج/مایبهرج (محل نگهبانی ماد) در جنوب آذربایجان و در خاک کردستان خبر می دهند که به وضوح یاد آور قروه (محل نگهبانی) است. منابع بیزانسی در خبر حملهٔ هراکلیوس از شهری به نام تبرمایس (قرص ماه، ماه نشان) در شرق گنجک (تخت سلیمان) خبر می دهند که مطابق شهرک ماه نشان استان زنجان است.

در منابع جغرافیایی عهد اعراب به همراه ماینهرج از خانیجر (محل چشمهٔ کوهستانی) و جوذمه (پناهگاه بزرگ) در جنوب آذربایجان و شمال خانیجر یاد شده که یاد آور بیجار و یاسوکند (جازوکند) هستند.

مطابق منابع تاریخی مهدی فرمان داد تا در آن موضع شهری بنا کنند که پناهگاه و «حصن» در برابر دزدان باشد. عاملان مهدی شهر سیسر (سردسیر، سنندج) را ساختند و به دور آن بارویی کشیدند و مردم را در آن جای دادند و رستاق «مای بَهْرَج» [در اصل: ماینهرج] را از دینور و رستاق «جوذمه» را از آذربایجان از کوره بَرْزه (شیز) و رستاقِ خانیجر را به آن پیوستند و از جمع این رستاقها «کوره » ای پدید آمد و مالیات آن به سیسر تعلق گرفت (ص ۳۱۸). مای بَهْرَج «ماذْپَهْرگ» است یعنی دیدبان ماد.