معنی نام توروکوها

نام آن‌ها گاهی به عنوان توکری بازسازی می‌شود. پادشاه بابل، حمورابی (در حدود ۱۷۹۲ تا ۱۷۵۲ پیش از میلاد) در کتیبه‌هایی به پادشاهی توکریچ اشاره می‌کند. اشاره‌های قابل توجهی در مورد آن‌ها وجود دارد و در کنار گوتیان، سوبارتو (Subartu) و ایلام از آن‌ها یاد می‌شود. متون دیگر از همان دوره از پادشاهی Tukru یاد می‌کنند. در اوایل هزاره اول قبل از میلاد، نام‌هایی مانند Turukkum , Turukku و ti-ru-ki-i برای همان منطقه استفاده می‌شود. به معنای وسیع تر، از اسامی مانند Turukkaean به صورت کلی استفاده شده‌است که به معنای «مردم کوهستان» (mountain people) یا «ارتفاع نشینان یا ساکنان ارتفاعات» (highlanders) می‌باشد. به بیان دیگر منظور از عبارت توروک‌که‌ها به‌طور غالب، مردم کوهستان می‌باشد.

گفته می‌شود توکرو یا توروکوم لبه شمال شرقی بین‌النهرین و قسمت مجاور کوه‌های زاگرس (عراق و ایران امروزی) را دربر گرفته‌است. به ویژه، آن‌ها با حوضه دریاچه ارومیه و دره‌های شمال غربی زاگرس همراه بودند؛ بنابراین آن‌ها در شمال لولوبی باستان قرار داشتند و حداقل یک متن نئو آشوری (قرن نهم تا هفتم قبل از میلاد مسیح) از کل منطقه و مردمان آن به عنوان «لولوبی-توروکی» یاد می‌کند.

نامهای توروکو (کوهستانی یا منسوبین به خدای رعد) و هورّی (پرستندگان خدای رعد، تِشوب) نامهای قوم واحدی به نظر می رسند که در کنار سوباریان (قوم برده ها) می زیسته اند. نام ستروخاتیان (بلند آوازان) از اتحادیۀ قبایل ماد می تواند متعلق به ایشان باشد.