نام و نشان محتمل ساسان

در شاهنامه ساسان از تبار دارا است که به سمت هندوستان پناه می برد و اعقاب او پس از چند نسل به سمت ایران باز میگردند. در گرشاسب نامه اسدی طوسی و محلقات شاهنامه ای آن هم متقابلاَ جمشید از دست ضحاک به سمت هندوستان می گریزد و اعقاب او در زابلستان و ایران به پادشاهی می رسند. لابد در اینجا با جمشید دیگری سرو کار داریم. اگر نام این جمشید را با چمو سانسکریت به معنی ظرف شراب هوم و نام ساسان را با سثَ- یا چَشَ- یعنی جام شراب ربط دهیم اینان در ایزد شراب هوم سکائیان پارسی دربیکی (دروپیکی) و شاه اسکول اسکیتان (یعنی پادشاه جام) به هم می رسند. یعنی ایزد قبیله ای همان پارسیان سکایی که در اوایل قرن اول پیش از میلاد در مقابل حمله یوئه چی ها (اسلاف تخاران) از ماوراءالنهر به سمت زابلستان و هندوستان رفتند. مطابق منابع هندوایرانی کهن ساسان نامی خدایگانی بوده است. بر اساس استنتاج فوق همان ایزد شراب مقدس هوم و این با مقام و شغل مؤبدی ساسان نیای ساسانیان همخوانی دارد. ساسه در سانسکریت، هم به معنی فرمانده و نیز به معنی خشخاش است. در مجموع ساسان به عنوان نام خدایگانی، خداوند گیاه هوم (منظور خشخاش) است.