سه سند مبنی بر اینکه در میان سپاه اسکیتان (تورانیان) قبایل اورال-آلتایی هم وجود داشته اند:

۱- هرودوت در شرح حکومت فرائورت و کیاخسار پادشاهان معروف ماد می آورد: "... آنگاه اسکیتان به طرف مصر تاخت و تاز کردند؛ ولی در فلسطین فرعون مصر، پسامتیخ اول (۶۰۹-۶۶۳ قبل از میلاد) با تمهید و وسایل و خواهش جلو آنها را گرفت و مانع از پیشروی بیشتر آنان گردید. آنان از شهر عسقلون در فلسطین عقب نشینی کردند و آن عده از اسکیتان که به معبد آفرودیت آسمانی در عسقلون دستبرد زده بودند، به بیماری معینی که مرض زنانه نام دارد، گرفتار شدند که هنوز (سده پنجم پیش از میلاد) سبب رنج و بدبختی آنهاست. همۀ کسانی که به سرزمین اسکیتان می آیند می توانند وضعیت این مردم را در کنار اسکیتان ببینند. اسکیتان کسانی را که به این مرض دچار شوند، اناری (مردی باخته) می نامند".

۲- بقراط راجع به این گروه از اسکیتان (سکاها، تورانیان) میگوید: " اینان جز خودشان به مردمی شباهت ندارند. رنگ پوستشان زرد و تنشان ثمین است و چون ریش ندارند مردانشان شبیه زنان اند."

۳- در جشن سکائیه که به صورت برنشستن کوسج به عهد اسلامی رسیده بود، کوسج نشانگر به همین زردپوستان سپاه مادیای اسکیتی (افراسیاب) است که توسط سرداران پارسی کیاخسار (کیخسرو) یعنی خواهرزادگانش کوروش نیای کوروش (توس نوذری) و آریارمن (گستهم نوذری) شکست غافلگیرانه ای خوردند. حماسه جشن سکائیه در شاهنامه به صورت نبرد دوازده رخ و در مهابهاراته به شکل جنگ پاندوها (ایرانیان) و کوروها (اسکیتان پرستنده آتش، ارانی ها) انعکاس یافته است.

جالب است که کلمات تَرَ و هَرَ در سانسکریت به معنی آتش (آذر) هستند. این کلمات با نامهای اساطیری تارح (تارگیتای اسکیتان، پدر/آذر، پدر ابراهیم)، هاران و نام سرزمین اران (اوتیا، آگوانیا، آلوانیا) که قوم اسکیتی بزرگش پرستندگان الهه اجاق خانوادگی تابیتی (تابنده) بوده اند، مرتبط می نمایند. در واقع سه نام برادران اساطیری تورات، ابرام (پدر امتها)، ناحور و هاران در شجره نامه نیاهای قبیله ای ملل یادآور پدر اساطیری اسکیتان یعنی کولاکسائیس (پادشاه عشایر)، اورارتوئیها (مردم سرزمین نهرها) و ارانیها (مردم سرزمین آتش) هستند.

در مورد پنج نام اسکیتان یعنی تور در زبان مردم قفقاز، سکا (چهاگا در سانسکریت)، کورو (کور در کُردی)، اسکول (در زبان کردی و بلوچی، ریشه نام ملل اسکلاو/اسلاو) و اسکیت (سکوت در زبان روسی) گفتنی است که آنها مترادف با هم به معنی بزکوهی (حیوان توتمی اسکیتان) بوده اند.