معنی محتمل وَرِنه و کادوسی

نام کادوسی را می توان به صورت کا-دیوسی می توان به معنی دوستدار ایزد آسمان گرفت. لذا نام وَرِنه را که بین ایلام/هلتامتی (سرزمین خدا) و گیلان باستان مشترک بوده است، می توان به معنی سرزمین وارونه (خدای آسمان) گرفت: वृजन vRjana n. sky. واژۀ وَر-یَئُنَ اوستایی هم به معنی پوشاننده جهان (آسمان) است. پس نام اوستایی دیوان مزنی (به صورت دیوان مذَنی= دیوان سرزمین خوشی) شامل معانی هر دو نامهای گیلان و مازندران است. جزء دیوسی می توانست نزد مادها به معنی دیو پرست مفهوم گردد. جالب است که واژۀ اوستایی وَرِننگه (=وَرِنه) هم مترادف با مَذن به معنی خوشی است. نام خدای کیهان ترکان باستان یعنی اِورِن به صورت اَو-ورنه در سانسکریت به معنی نگهبان آسمان است.