اتیمولوژی نماز (نَمَچ)

در فرهنگنامه های اوستایی و پهلوی واژهٔ نماز (نَمَچ) را از ریشهٔ نَم (خم شدن و کرنش کردن) گرفته اند، در صورتی که مغان سنت رکوع و سجود نداشته اند. لذا باید نظر را به معنی صورت دیگر این کلمه یعنی همان نامهٔ سنسکریت یعنی دعا کردن و نامیدن معطوف کرد:

नाम ind. nAma pray

नाम ind. nAma called