مطابقت فُطروس ملک روایات شیعیان با پتروس حواری

گفته شده است «در فلسفۀ عزاداری امام حسین شیعیان از عزاداری مسیحیان قدیم که با فدا شدن مسیح، گناه تمام مسیحیان بخشیده میشود، الهام گرفته شده است». مسیحیان قدیم مراسم زنجیر زنی هم داشته اند که مورد تقلید شیعیان قرار گرفته است (مراسم «روز خون» و یا «آداب‌ورسوم هفت‌روزه» مسیحیان که بسیار شبیه روز عاشورا و مراسم ده روزۀ ماه محرم است). در سوگ سیاوش که تعزیۀ عاشورا با آن مقایسه میشود نه موضوع بخشش گناهان و نه زنجیرزنی وجود داشته است.

یکی از شواهد روشن الهام تعزیۀ ماه محرم از مراسم تعزیه برای عیسی مسیح ماجرای فُطروس ملک است که در اصل همان پطروس حواری مسیحیان به نظر می رسد. واژه های حواری و حوری (مَلک) در ریشۀ حور به معنی شدیداً سفید به هم می رسند:

فُطْرُس در روایات شیعی، فرشته ای رانده شده از درگاه الهی است که به هنگام ولادت امام حسین بال و پر خود را به قنداقۀ ایشان مالید و مورد بخشش خداوند قرار گرفت.

پطرس در انجیل پطرس ترجمۀ یونانی کلمۀ آرامی «کیفا» به معنی «صخره» است. بر اساس انجیل، علت نامگذاری شمعون به «پترس» توسط عیسی اینگونه عنوان می‌شود:

« من بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم، و قدرت‌های جهنم، هرگز قادر به نابودی آن نخواهند بود. من کلیدهای ملکوت خدا را در اختیار تو (پطرس) می‌گذارم تا هر دری را بر روی زمین بگشایی در آسمان نیز گشوده شود و هر دری را بر روی زمین ببندی، در آسمان بسته شود.» بر اساس این روایت، کلیسای رم خود را جانشین پطرس و وارث کلید بهشتی می‌داند. اما در انجیل برنابا (بارنابا) که در زمرۀ اسفار مشکوک عهد جدید است، پترس به دلیل این که عیسی را فرزند خدا خواند، مورد خشم وی قرار گرفت و حتی عیسی قصد اخراج پطرس از جمع حواریان را داشت، که با وساطت دیگر حواریون، او را بخشید.

مرگ پترس

در سال ۶۴ میلادی امپراتور روم نرون دستور به آتش زدن روم داد و سپس این تقصیر را بر گردن مسیحی‌ها نهاد. از این رو که پترس رهبر کلیسا بود وی را دستگیر کرده و واژگون به خواست خودش بر صلیب کردند. زیرا خود وی گفت من لیاقت ندارم مانند عیسی مسیح بمیرم.

فطرس ملک

فطرس یا فطروس یا پتروس ملک به اعتقاد مسلمانان نام فرشته‎ای بوده‌است که شفا یافتن او در خرائج راوندی نقل شده‌است. به اعتقاد مسلمانان هنگامی که امام حسین متولد شد خداوند به جبرئیل فرمان داد با گروه بسیاری از فرشتگان به حضور محمد آیند و به او تبریک بگویند. جبرئیل در مسیر فرود از آسمان به زمین فرشته‌ای به نام فطرس (پطرس) را دید که در جزیره‌ای افتاده (خداوند فطرس را مأمور کاری می‌کند و او در آن کار کندی کرده و در نتیجه به کیفر شکست بالهایش گرفتار شده است).

فطرس به جبرئیل گفت: به کجا می‌روید؟ جبرئیل گفت: به سوی محمد. فطرس گفت: مرا نیز با خود حمل و نزد محمد ببر شاید برایم دعا کند؛ جبرئیل خواسته او را پذیرفت و با هم همراه فرشتگان دیگر به حضور محمد رسیدند و تولد حسین را تبریک گفتند. آنگاه جبرئیل ماجرای فطرس را به عرض رسانید. محمد گفت به او بگو پیکرش را به این نوزاد بمالد فطرس همین کار را کرد و همان دم خداوند فطرس را تندرست کرد و به حال اول برگرداند سپس فطرس همراه جبرئیل به آسمان پرگشود.

در روایت دیگر آمده‌است فطرس هنگام پرواز به سوی آسمان به محمد گفت اکنون که من به خاطر وجود حسین شفا یافتم باید حق او را ادا و احسانش را جبران کنم؛ هرکس حسین را زیارت کند زیارتش را به او ابلاغ می‌کنم و هرکس در هر کجا به او سلام کند یا درود فرستد سلام و درود او را به آن خواهم رساند.