تحقیقی در معنی لفظی اعداد ترکی

بیر (یک، نشان ساده به شکل شیار داغ شده برای شناسایی دامها). ایکی (دو، به شکل ترکی استامبولی ایقی یعنی دوک= به آذری تِشی). اوچ (سه، از ریشه اوچماق یعنی پرنده). دورت (چهار، دور-آت= اسب سفید؛ یا همان گو آت=اسب آسمانی رنگ). بئش(پنج، از ریشه بئشیک به معنی گهواره و ننو). آلتی (شش، زیر دستی؛ سینی و بشقاب). یدّی (هفت یا همان یتدی، به معنی کامل شد). سگیز (هشت، از ریشه سیگیت یعنی گریه و زاری). دوققوز (نُه، دوق-اوز یعنی خود را زدن). اون (دَه، از ریشه اوونماک، آرام شدن از گریه و زاری)، اللی (پنجاه، در دست حافظه نگهداشتن)، یوز (صد، ببُر)، مین (هزار، یعنی بدین تعداد که رسیدی سوار اسب شو). از مفهوم این کلمات معلوم میگردد که آیین ندبه مانوی نه از مانویان بین النهرین به ترکان مانوی آسیای میانه رسیده بوده بلکه متعلق به خود قبایل ترک زبان بوده است که با آیین مانوی همخوانی و مطابقت یافته بوده است.