در اوستا از کاوی (ماهر) و کرپن (قداره بند) که نکوهش شده اند منظور عیلامیها یا همان خوزها (هوَ-اوزها، مردم دوستدار خوشی و شادی و خوشبختی، بختیاریها) و لرها (مارافی ها، کُشندگان) هستند و حتی مردم اوسیج (عاشق) نیز که ملامت شده اند، منظور عاشقها (اوزان های ماننایی) بوده اند:
कवि adj. kavi skilful
कृपाण m. kRpANa sword
उशिज् adj. uzij desirable
خنیاگر ماننایی (اوزان، اوسیج) حدود قرن هشتم پیش از میلاد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر