نام لُرستان (سین گیان نقشه های بطلمیوسی، محل گیاه) می تواند از اوروهٔ اوستایی به معنی محل چراگاهی گرفته شده باشد

نام قدیمی تپه گیان (محل گیاه) را منابع آشوری به صورت آریارمی آورده اند که صورت اصلی و بومی آن را آریا اوروه (چراگاه نجبا) باز سازی کرده و آن را با اوروهٔ اوستا (چراگاه) مطابقت داده اند. از آن جایی که واژهٔ لَوَر در کُردی به معنی گیاه و علف است. لذا نام لُرستان با سرزمین کاسیان باستان (پرستندهٔ خدای نباتات) و اوروهٔ اوستا (مرتع) مطابقت دارد که آفریدهٔ اهورامزدا و سرزمین قداره بندان (کاکو ها، مارافی های اتحادیهٔ پارسها= کُشندگان) معرفی شده است. جالب است که نام آریا اوروه (چراگاه نجبا) با آریاورتهٔ اساطیری آریائیان هندی نیز مترادف و یکی است.

در اوستا، فرگرد اول وندیداد، از سرزمین سرچشمهٔ رود رنگها (دجله، شاخهٔ کرخه) به عنوان محل قوم تئوژیه یاد شده است که در جوار سرزمین زمستانی (زاموآ، کردستان) بوده است. نظر به واژهٔ توژ کُردی یعنی شمشیر منظور از این مردم همان مارافی ها (کُشندگان) نیاکان لُران بوده اند. نام اوستایی کشور اپخشیره (دارندگان شمشیر) نیز متعلق به لُرستان به نظر می رسد.