ریشهٔ واژهٔ عامیانهٔ اُشکُل (اُسکُل)

این واژه را که شبیه اصطلاح ترکی اوزگَل (نفهم) است با واژهٔ عربی عثکول (خوشهٔ خرما) مقایسه کرده اند ولی آن در ترکیب اوش (هوش)- کُل (کوتاه، ناقص، کُند) به وضوح ریشهٔ ایرانی دارد.

هیئات اوس خُل و کو-اوس-خُل در اساس معنی کسی که عقلش کج است را می دهند.