ریشهٔ ایرانی ملموس واژهٔ آدام (آدم)

غالباً این واژه را به خاطر ذکر شدن در تورات سامی به شمار می آورند. ولی آن می تواند به واسطه مغان کلدانی بابل از کلمهٔ پهلوی دام به معنی آفریدهٔ ایزدی اخذ شده باشد. چون این کلمه می توانست به صورت آدام نیز بیان گردد نظیر فریدون (آفریدون)، مارد (آمارد).

آشکار است این معنی پهلوی آفریدهٔ ایزدیِ آدام بر معانی عبری آدام (آدم) یعنی خاکی و سرخ ارجحیت دارد.

در لغت نامهٔ اکدی-آسوری واژهٔ آدم یاد نشده است و به جای آن واژهٔ آنشو (انسان) به کار رفته است.

نام سومری نخستین انسان یعنی آداپا را که می توانست در زبانهای سامی آداما (آدام) هم تلفظ شود، می توان به صورت آدّا-پا به معنی پدر ظاهر شده (نازل شده) گرفت.