اتیمولوژی محتمل واژۀ خیار و خیابان در زبان فارسی

احتمال زیاد دارد خیار در زبان فارسی به معنی مطبوع بوده است. چون واژۀ سنسکریتی کوبَرَ (کومبَرَ، مطبوع) حدّ واسط بین واژۀ خیار و cucumber (خیار، تنۀ گیاهی مطبوع) در زبانهای اروپایی به نظر می رسد:

काय m. kAya trunk [of a tree]

कूबर adj. kUbara (kumbara) agreeable

پژوهشگران معتقدند منشأ پیدایش گیاه خیار، آسیای میانه یا کشور هند است که امروزه این کشور یکی از بزرگترین ذخایر ژنتیکی گیاه خیار را در اختیار دارد. بیش از سه هزار سال است که در منطقه غرب آسیا کشت خیار رایج بوده و به احتمال فراوان این سبزی توسط رومی‌ها به مردم کشورهای اروپایی معرفی شده‌است.

واژۀ خیابان را هم می توان به معنی [راه] مرتبط کننده بین منازل و باغها گرفت:

ख्याप्य adj. khyApya to be related