اتیمولوژی اورنگ و اریکه و منبر

اَور-اَنگ (اَوَرَ، اَبَر || بَرِ، بالای ِ. زَبَرِ. روی ِ. سرِ) - انگهو (جای مینوی). در مجموع یعنی جای بلند مینوی.

اَریکه و منبر (محراب بلند) به معنی جایگاه مینوی بلند را از کلمات معرّب دانسته اند که هر دو مورد نیاز به کنکاش بیشتر دارند واژهٔ اریکه در قرآن آمده است و اریکه به صورت عریکه در عربی به معنی کوهان شتر است.

مِنبر در زبانهای قدیم هندوایرانی می تواند مَنبر (محراب بلند) باشد گرچه این ترکیب جایی قید نشده ولی آن مترادف اورنگ است و در اشعار فردوسی و فرخی و عنصری ذکر گردیده است. مضافاً اینکه واژهٔ مِنبر در قرآن یاد نشده است:

मान m. mAna altar

पर adj. para (bAra) highest

ریشه های سامی که برای مِنبر قائل شده اند:

By form a tool noun from نَبَرَ‎ (nabara, “to raise the voice, to shout”); however this derivation is too large a leap, thus it is borrowed from Ge'ez መንበር (mänbär, “seat”), regularly formed from ነበረ (näbärä, “to sit”) as Arabic مَجْلِس‎ (majlis) from جَلَسَ‎ (jalasa).