دوشنبه، آبان ۲۰، ۱۳۹۸
ریشهٔ واژه های دَخش (دَشت) و رَخش
واژهٔ ای که در فرهنگنامه های فارسی به صورتهای دَخش و دَشت به معنی فروش اول کاسب و نخستین معامله آمده است به وضوح بر گرفته از واژهٔ اوستایی دَخشتَ یعنی خوی کردن است.
واژهٔ رَخش در هیئت رَئو-خشَیه در اوستایی به معنی آسان رانده شوندهٔ خوش و هماهنگ است. احتمال دارد واژهٔ رقص زبانهای سامی بر گرفته از این کلمه باشد. به نظر می رسد جزء رَئو در ارّابه (در ترکیب آر-رَئوه) یعنی رسا آسان رانده شونده نیز به کار رفته است. رَخش (رخشنده، رئوخشن اوستایی) کمتر در رابطه با رخش در مقام اسب رستم می گنجد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
گویا واژه دشتان از همین دَشت که گفتید باشد. چرا که خو گرفتن همان عادت کردن است و واژه عادت ما را یاد عادت ماهانه می اندازد.
سپاس بله، نکته سنجی جالبی بود.
ارسال یک نظر