دوشنبه، آبان ۲۰، ۱۳۹۸

ریشهٔ واژه های دَخش (دَشت) و رَخش

واژهٔ ای که در فرهنگنامه های فارسی به صورتهای دَخش و دَشت به معنی فروش اول کاسب و نخستین معامله آمده است به وضوح بر گرفته از واژهٔ اوستایی دَخشتَ یعنی خوی کردن است.
واژهٔ رَخش در هیئت رَئو-خشَیه در اوستایی به معنی آسان رانده شوندهٔ خوش و هماهنگ است. احتمال دارد واژهٔ رقص زبانهای سامی بر گرفته از این کلمه باشد. به نظر می رسد جزء رَئو در ارّابه (در ترکیب آر-رَئوه) یعنی رسا آسان رانده شونده نیز به کار رفته است. رَخش (رخشنده، رئوخشن اوستایی) کمتر در رابطه با رخش در مقام اسب رستم می گنجد.

۲ نظر:

میثم گفت...

گویا واژه دشتان از همین دَشت که گفتید باشد. چرا که خو گرفتن همان عادت کردن است و واژه عادت ما را یاد عادت ماهانه می اندازد.

Mofrad گفت...

سپاس بله، نکته سنجی جالبی بود.