تقسیمات شهرستان مراغه در عهد حمدالله مستوفی:

حمدالله مستوفی در صفحات 86 و 87کتاب نزهته القلوب خود گوید: "مراغه از اقلیم چهارم است. طولش از جزایر خالدات فب ع و عرض از خط استوا لزک. شهری بزرگ است و در ما قبل دارالملک آذربایجان بود. هوایش معتدل است به عفونت مایل. جهت آن که کوه سهند شمالش را مانع است و باغستان بسیار دارد و آبش از رود صافی است که از سهند بر می خیزد و در بحیرهً چیچست ریزد. حاصلش غله و پنبه و انگور و میوه باشد. اکثر اوقات آنجا ارزانی باشد. ولایتش شش ناحیت است سراجون (محل سرور نشین)؛ نیاجون (محل پایین آب که میشود همان بناب)، درجرود (در اصل دیزجرود، قلعه چای)؛ گاودول (جاودول، چاردولی/چاراویماق حالیه)؛ هشترود؛ بهستان (بی-آو- استان، یعنی محل دو رود که میشود همان دورود؛ میاندوآب)؛ انگوران (مُلخ کنت یعنی محل مالکان انگور که میشود همان ملک کندی حالیه)؛ قول آو ران (کور- آو-ران، قوری چای). کلمات ترکی دولی و اویماق مترادف هم به معنی قبیله و تبار و نطفه هستند. جزء چار هم لابد به معنی ترکی چری یعنی لشکری (گَو-ی فارسی، به تصحیف گاوی) است. این جزء در مناطق آغاجری نام (یعنی مربوط به سرور سپاه هم) دیده میشود. در عهد پهلوی و بعد از آن هم چهار نام منطقه ای گاودول، بهستان، انگوران و قول آوران یا تشخیص داده نشده اند یا در جای اشتباهی به کار رفته اند. انگوران در دره قزل اوزن به جای انجرود و گاودول (چاردولی، چاراویماق) به جای ملکان (انگوران) نشسته است.