اسامی مناطق کهن غرب آسیای صغیر: پامفیلیا در زبان هیتی به صورت پانف-ایلا به معنی محل قایقرانها است. نام پافلاگونیا (سرزمین درختان پسته) در معنی نام شهر آمستریس آن منطقه (آماسرای حالیه) در زبان هیتی به صورت آمست- اری دیده میشود. نام ملکهً آمستریس به معنی لفظی ملکهً دارای نیروی و متنفذ، همسر خشایارشا ربطی به نام این شهر و دیار ندارد و دختر اوتانه از سران حکومتی پارس و حکمران ایالت پارس بود. نام ایالت کاریه (به زبان هیتی یعنی سرزمین علفزار، به زبان یونانی یعنی استپ) است همین معنی نام دولت فریقیه (سرزمین استپی) بزرگ آنجا نیز بوده است. نام آن در زبان هیتی یعنی هاپالا هم به همین معنی است. نام یونانی بیتینیه معادل نام هیتی کارکیسای به معنی سرزمین دماغه است. همان دماغه استانبول. پیسیدین در زبان هیتی از ریشهً پیتنو به معنی سرزمین پشتی یعنی نام آسیای صغیر در زبان یونانی است. نام منطقه کنونی کوتاهایا در زبان هیتی به صورت کووالیا (سرزمین الههً گردنده) آمده است. نام این الهه در زبان یونانی به صور کوتیس (گردنده) و سلوتاریس (شجاع و نترس) آمده است که نشانگر همان الههً معروف فریقی یعنی کیبله (بُرنده و پر گیس). مسلم به نظر میرسد نام کتایون اسطورهً گشتاسپ که به عنوان دختر قیصر روم معرفی گردیده است از صورت یونانی نام کوتیس یعنی کوتایئون عاید گردیده است که شاهزاده گشتاسپ برادر زریر (زریادر)، بعد از قهرمانیهایش در روم با وی به ایران بر میگردد (منظور مگابرن ویشتاسپ برادر زریادر زرتشت است). نام لیدیا (سرزمین پرستندگان ایزد بی قید و بند و شهوانی لود؛ لوط) مطابق نام سرزمین هیتی میرا (مردم پر شر و شور). میسیه (سرزمین چراگاهی) همان ویولسا (پُر مرغزار، پُر چمنزار) در منابع هیتی است.
اسامی اماکن و اقوام کهن شرق آسیای صغیر بر اساس ریشهً هیتی آنها از این قرار است. ماریان دین (مردم سرزمین جنگلی)، خالیبی (مردم پرستنده ایزد رعد) که به نظر میرسد همان تورک انگق گرگ سیمای خبر موسی خورنی باشد. مطابق تورات در همین منطقه خالیبی ها و سمت کپادوکیه دو قوم به اسامی ریفات (رباینده ها، هارپاها، گریفونها) و کیمریان (خورندگان شیر اسب) می زیسته اند که در روایات یونانی گاهی به عنوان آمازونها (تمام سلاحها) یاد شده است که همان سئوروماتها (زره پوشندگان) یاد شده است. سلاح این مردم سرنیزه بوده و ساقه های این مردم از پارچه های سرخ پوشیده است. ایشان جایی دارند به نام اره (محل پیشگویی در زبان هیتی) که اقامتگاه غیبگوی آرس (به معنی هیتی خدای جاری سازنده رعد وبرق) است. ساسپریان (کاس-پیریان، مردم کناری= ایبری)، فازیان (پرستندگان ایزد تُندر)، مُس- خی (به زبان مادی جایگاه خورشیدپرستی). مُس -اینک (به زبان مادی ماه گردنده) استرابون از ماه پرستی در مرزهای ارمنستان و ایبری سخن رانده است. به قول هرودوت مئونیان (مردم پرستنده ایزد سّری) یعنی همان لودیائیها (قوم لوط= سّری) هستند. ماتنیان (مردم منطقه دانا) باید همان مغهای سمت قراباغ و دشت مغان بوده باشند که خانواده سپیتمه (پدر سپیتاک زرتشت) بر ایشان فرمانروایی نموده است. نامهای لاسونیان، لیکیان، تیبارن (همان بین النهرین تاروان منابع کهن ارامنه، تارون حالیه)، کابالیان و ماکرونها را به ترتیب می توان مربوط درخشندگی (سرزمین نور، ایسوهً هیتیان)؛ نور و درخشندگی (هاسوهً هیتیان)، سرزمین آرام و ساکت یا به زبان کُردی یعنی سرزمین بُزان کوهی و دارای مراتع سبز (اوروا-ی اوستا، اورفای حالیه) است که در فاصله نسبتاً دوردستی از آنها در سمت جنوب غربی واقع شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر