ریشه سانسکریتی کلمه بیمار

واژه سانسکریتی ویمارش به معنی ناراحتی داشتن می توانست با افزوده شدن پسوند مصدری پهلوی ایتن تبدیل به ویمارشیتن شود و از خود این مصدر در فارسی مفهوم بیمار شدن استنتاج گردد. کلمه بیمار در پهلوی به صورت ویمار یاد شده است. خود ترکیب اوستایی بو-مَرَ هم معنی مریض باشنده را میدهد. به قول دوستمان مهدی فاطمی ظاهرا واژه بیمار از قلب واژۀ مفروض miwar* به معنی حامل مرض پدید آمده است.

मय m. maya hurting, injuring

به لغت اوستایی مار در کلمه بیمار به معنی احساس رنج است و وی یعنی افتادن، بنابراین وی-مار: افتاده به ورطۀ احساس رنج

وجه اشتقاق واژۀ ویمار پهلوی (بیمار)

با توجه به واژه های اوستایی وی (افتادن) و مَر (آرزومندانه در خواست کمک کردن)، جزء مار در کلمه بیمار به معنی نیاز به یاری است، لذا وی-مار یعنی افتاده به وضعیت نیاز به یاری.