عواقب بینش نسبی گرایی و مطلق گرایی در بینش فلسفی و سیاسی

کتابی به نام از افلاطون تا همینگوی از محسن حیدریان بدستم رسیده است که حاوی نکات فلسفی دقیقی است. از جمله در مقابل این گفته افلاطون که می گوید: "حقیقت و پاکی نماد خیر و دروغ و ریاکاری نماد شر است" می آورد: "برای گریز از ثنویت و جدال خیر و شر راه حلی منطقی جز اعتدال و توازن وجود ندارد."

این مطلب بسیار مهمی برای جهان سوم ما است چون در جوامع عقب مانده مثل سوریه هر دو جناح در مقام خیر مطلق می خواهند دیگری را در مقام شر مطلق حذف فیزیکی کنند. در حالی که هر دو به طور نسبی هم ذیحق و هم خطاکار هستند. از همین مقوله است موضوع اصلاح طلبان و سنت گرایان در جامعه خود ما.