معنی سُرَگه و سورَتکده

سُرَگه و سورَتکده به معنی بتخانه بوده اند:

सुर m. sura image of deity [idol]

सुरता f. suratA godhead

سُرَگه به معنی بتخانه در این بیت دقیقی در شاهنامه به کار رفته است:

بتان، از سُرَگه، همی‌سوختند؛ به جایِ بت، آذر بر افروختند

نیمۀ شرقی فلات ایران در رابطه با فرهنگ هند سُرَگه و سورَتکده داشته اند.