معنی لفظی اصلی چل چار پیر یعنی نام دیگر زاهدان کهنه

مطابق لغت نامه دهخدا " چل : [ چ َ ] (اِ) بندی باشد که از چوب و علف و سنگ و گل و خاک در پیش رودخانه و جوی ببندند. (برهان ) (از جهانگیری ). بندی که از چوب و کاه و سنگ و علف در پیش رودخانه و جوی ببندند و « ورغ » گویند. (انجمن آرا) (آنندراج ) (از رشیدی ). بندروغ و بندی که از چوب و نی و علف و گل و لای و خاک در جلو رودخانه و نهر بندند. (از ناظم الاطباء). سد و بندی از سنگ و خاک و چوب و مانند اینها که دهقانان و آبیاران جلو رود یا نهر یا جوی برآرند. بَرق (در اصطلاح روستائیان فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ). و رجوع به بند و بندروغ (بندورغ ) شود". و لغت چار در ناظم الاطباء به معنی سزاوار و لایق است و یا چار. (اِ) کوره ای که در آن آجر پزند. (از مهذب الاسماء)." بنابراین چهل چهار پیر در اصل چل چار پُر است یعنی محل دارای راه آبی که رویش را با از چوب و سنگ و خاک و گل فراوان پوشانده باشند. این معنی زهدان کانه (محل دارای راه آب زهکشی شده) هم هست. در پشت سر این ظواهر ساده معناهایی نهفته است که در نگاه نخست قابل فهم نیست.