ریشه ایرانی کلمه عربی داهی (هوشیار و دانا و زیرک)

کلمه داهی بدین معنی در قرآن نیامده است، لذا مسلم می نماید که آن از ریشه کلمه اوستایی "دا" (دانستن و دانایی) باشد. در قرآن کلمه ای که به شکل دهى از ریشه داهی می نماید در فرهنگ اعلام قرآن چنین توضیح داده شده است:

"دهی[قمر:46] داهيه به معنى امر عظيم و امر نا پسند است كه آن را چاره‏اى نباشد يعنى: بلكه قيامت وعدگاه آنهاست و آن بليّه بزرگتر و تلخ‏تر است. اين كلمه يكبار در قرآن آمده است."

بنابراین کلمه دهقان شاهنامه به معنی ایرانی از همین ریشه " دا" (داه، ده) به معنی دانایی بوده و با جزء مزدا (دانا) در نام اهورامزدا (خدای قوم ایرانی) مرتبط بوده است. کلمه سانسکریتی دهه از همین ریشه اوستایی به معنی دانایی است.