در بارۀ واژۀ اوستایی سکَئیتیه

استاد پورداود در ترجمۀ فرگرد اول وندیداد، در مورد سُغد آورده است: "دومین سرزمین و کشور نیکی که من- اهوره مزدا- آفریدم، جلگۀ «سُغد» بود. پس آنگاه اهریمنِ همه تن مرگ بیامد و به پتیارگی، خرفستری (مار یا عقربی) به نام سکَئیتیه را بیافرید که مرگ در گلۀ گاوان افکند. سکَئیتیه به شکل سَکیته در سنسکریت به معنی پُر کرم و مار است":

सकीट adj. sakiTa full of worms.

در مجموع معلوم است که در اساس از سکَئیتیه که یاد آور نام اسکیتان است، توتم مار سئوروماتها (ماساگتها) یا توتم خیمیریای سکائیان (ترکیب شیر-بزکوهی-مار) در سمت سُغد بوده است.