وجه اشتراک نامهای یهودا (ستودهٔ خدا)، استوت ارته (ستوده به پاکی)، فارقلیط (بسیار ستوده) و احمد (ستوده)

این نامها و القاب با وجه اشتراک در معنی، با پیدایی مسیحیت پیدا شده اند که بنیانگذار هستهٔ اولیه آن معلم انقلابی یهود به نام یهودا پسر زیپورایی بود که خواهان آزادی یهود از زیر سلطه روم بود و می گفت که «این شرم آور است که به رومیها خراج دهیم و افزون بر خدا کسی را به سروری خود قبول کنیم.» شاگردان او داستان زندگی وی را با خدایی فینیقی به نام آدونیس (سرور) پسر الهه میّرا (ماریا) در آمیخته و مسیحیت را ساخته اند.

معناى واژهٔ فارقليط در انجيل فارقليط كه در زبان يونانى پريكلتوس يا پراقليقوس گفته مى شود، بسيارى از مسيحيان آن را به معناى تسلّى دهنده يا روح القدس تفسير كرده اند، ولى جمعى آن را به معناى بسيار ستوده ـ كه مطابق با نام احمد است و با آيهٔ ۶ سوره صف كه مى گويد: «من بشارت به رسولى مى دهم كه بعد از من مى آيد و نامش احمد است» كاملا تطبيق مى كند ـ ذكر كرده اند.

آنچه از مطالعه دقيق در ريشه اين لغت بر مى آيد اين است كه فارقليط در اصل كلمهٔ يونانى است، ريشه آن پريقليتوس به معناى بسيار ستوده بوده كه آن را با پراقليتوس به معناى تسلّى دهنده اشتباه كرده اند.

محمد و سلمان فارسی احمد (بسیار ستوده) را با نام همریشهٔ آن محمد مطابق یافته بوده اند.