میدان واژه ای ایرانی است

برای مفهوم «میان» در زبان اوستایی «maiδya» به‌کار می‌رفته که معادل‌ همریشه آن در هندی قدیم «mádhya» است. با افزودن پسوند نسبت «ان» به آنها و ساده شدن آنها واژه های میدان و میان قابل حصول هستند.

واژهٔ معرّب میدان در قرآن به کار نرفته است.

Etymology

An Iranian borrowing; ultimately from Proto-Iranian *mádyanah (“middle”, noun), from *mádyah (“middle”, adjective) +‎ *-nah (nominal suffix). Compare Middle Persian mdyʾn' (*mayān, “middle; among, between”), whence Persian میان‎ (miyân)), Parthian mdyʾn (*maẟyān, “among, amid, between”), Sogdian (myẟʾn /*mēẟan/, “middle”), Avestan 𐬨𐬀𐬌𐬜𐬌𐬌𐬁𐬥𐬀‎ (maiδiiāna, “middle”). wiktionary.