معنی لغوی سَرو

نام سَرو می تواند به سبب سر راست و با شکوه بودن این درخت بدان اطلاق شده باشد:

सारव n. sArava straightness

sAra: head

ava: towards

سهی. [س َ] (ص) راست و درست را گویند عموماً و هر چیز راست رسته را خوانند خصوصاً. (برهان). راست عموماً و سروی که بغایت راست باشد خصوصاً. (غیاث).

sa (स).—or-स n An end

हयति{हय्} verb hayati[hay] go

واژه های اوستایی سرئو (زیبا و با شکوه) و سَئوروَ (هَئوروَ، رسا و با شکوه) با ریشهٔ سَارَوَ (راست و مستقیم) ربط داده میشده اند.

بر این اساس اصطلاح شاهنامه ای سر و تاج (که سر قرائت آن بحث است) نه به معنی تاج سرو مانند بلکه مرکب از کلمات «سَر»، «وَ»، «تاج» به نظر می رسد.