معنی شغنان، سغد (سوگوذَ)، آلان (کروات) و دربیک (دروپیک)

واژه کهانی (گهنه) در سانسکریت به معنی غار هست، لذا شغنانی ها (به قول منابع چینی شه که نی ها/شیه کهانی ها = مردم زیست کننده در غارها) یا مردم سولاک کتب پهلوی (سوراخ نشینان، مردم غارنشین) بوده اند. از آنجایی که سو- گهاذ/غذَ در سانسکریت به معنی دارای گیاه عالی است ، لذا سغدیها همان سکائیان برگ هئومه و داهه ها همان سکائیان تیزخود بوده اند. نام آلان به صورت آلانَ در سانسکریت به معنی کراوات است که سمبل کرُواتها و معنی نام ایشان است. ولی نام آلان پیشتر از ریشه سکایی یِلن به معنی گوزن گرفته میشده است، چون از نام قدیمی تر ایشان ماساگت (پرستندگان گوزن) نیز چنین مفهومی عاید میشود. می دانیم رکسولانها (آلانهای درخشان) که در معیت آئلیوس راسپاراگانوس بوده اند که دو سنگ نبشته از خودش در کرواسین برجای گذاشته، حدود سال ١١٨ میلادی در کرواسین سکنی گرفتند. سرمتهای یازیگ (صربها) در صربستان نیز رعایای وی به شمار می رفته اند. اما منابع چینی نام سکائیان سمت فرغانه – باکتریا را کانگ کیو آورده اند که می توان آن را به معنی دوست دارندگان گیاه مقدس (هوم) یا گنج گیاهان گرفت، لذا این مردم همان سکائیان برگ هئومه (سغدی ها) بوده اند و از آنجاییکه نام دربیکان و دروپیکیان معنی دارندگان گیاه هوم می دهد لذا به نظر می رسد کانگ کیوهای منابع چینی همان دربیکان/دروپیکیان پارسی منابع یونانی بوده اند.