گنج شیچیکان (چیکان کنونی مراغه)

نام محل نگهداری اوستای عهد ساسانی (احتمالاَ از عهد اشکانی و یا پیشتر) در کتاب پهلوی دینکرد را به صورت شپیکان (شی-پی-کان، محل پی یابی متون شایسته و فرخنده) و شسپیکان (محل جستجوی اساس) و شیچیکان (به خوانش مارکوارت، به معنی محل گرد آوری و دست چین کردن متون شایسته و فرخنده) آورده اند. محل آن در نزدیکی کوه سهند و دریاچه چیچست (ارومیه) آورده شده است. نظر به دو مُهر اوستایی/پهلوی که در سال 1348 از پی قسمت جدید بنای مسجد روستای چیکان مراغه (به معنی محل گرد آوری و دست چین کردن) به دست آمد (حرف "ش" اوستایی و پهلوی روی آنها به وضوح یادم هست، احتمالاَ نام خود محل یا نام فرد بودند)، این جا باید همان شیچیکان کتاب پهلوی دینکرد بوده باشد که به خاطر نگهداری شدن متون اوستایی بدان گنج شیچیکان هم می گفته اند. در قرن سوم هجری مراغه محل مراجعه به کتب پهلوی بوده است.