اتیمولوژی ابلق (سیاه و سفید، دو رنگ)

ابلق در زبانهای هندوایرانی به معنی بسیار دو رنگ (به ویژه اسب دو رنگ) است:

a-bi: very two

लघयति{लघय्} verb denom. laghayati[laghay] colour[fig.]

خاصه هنگام بهاران که جهان خوش گشته ست

آسمان ابلق و روی زمی ابرش گشته ست.

منوچهری.

نشست از بر ابلق مشک دم

جهنده سرافراز و روئینه سم.

فردوسی.

بدو گفت کردوی کای شهریار

نگه کن بدان گرد ابلق سوار.

فردوسی.

چنین گفت گستهم کای شهریار

برآنم که آن مرد ابلق سوار

برادرْم بندوی جنگ آور است

همان یارش از لشکری دیگر است.

فردوسی.