اتیمولوژی شَهر (شَتر پهلوی) و قصبه

شهر (شَهَر آذری) به صورت شه (شت، جا)-هَرَ (رسا) در اوستایی به معنی جایگاه بزرگ و رسا است.

قصبهٔ عربی تصحیف واژهٔ اکدی قبَصو (میان، مرکز) به نظر می رسد که با معنی کرسی ولایت و آبادی بزرگ برای آن همخوانی دارد. معنی عربی محل نی برای آن ظاهری است و عمومیت ندارد:

قصبة. [ق َ ص ِ ب َ] (ع ص) بسیارکلک. بسیارنی: ارض قصبه؛ زمین بسیارنی و بسیارکلک. (منتهی الارب).