سِکّه کلمه ای معرّب از زبانهای هندوایرانی است

کلمات معرب سَبیکه (قطعه طلا یا نقره گداخته و در قالب ریخته شده) و سَبک (فلز ذوب شده را در قالب ریختن) و سکه بر گرفته از سَئِپَکَ زبانهای قدیم ایرانی یا سِچَ سنسکریت به معنی ذوب شده و ریخته گری شده به نظر می آیند:

सेच secha pouring out

सेचन n. sechana casting